“Na twee lange jaren kon men in Glabbeek eindelijk het nieuwe festival jaar in Glazuur openen…”

Ook in Glabbeek herhaalt de geschiedenis zich opnieuw en was covid-19 twee jaar lang een domper op het éérste jaarlijkse treffen van de trouwe blues liefhebbers. Het organiserend team van de HAGELAND BLUES & ROOTS NIGHT vond dit jaar o.w.v. verbouwingswerken en om het in de buurt te houden in zaal Glazuur een vervanglocatie, om het festival te kunnen laten doorgaan. Tijdelijk op een ander, maar de presentator en het enthousiaste team, het concept en het zoeken naar een parkeerplaats die dit jaar de Kemping leek te zijn… bleven in grote lijnen herkenbaar.

Dit jaar, voor editie #6, was gezien de vaak wijzigende coronamaatregelen en het muzikale “aanbod”, het samenstellen van een uitgebalanceerd, liefst grensoverschrijdend én aanstekelig programma, géén akkevietje, maar een uitdaging of nog beter, een “opportunity”! Het resultaat van het gepuzzel, afwegingen en veel overleg zijn vijf top bands, waarvan 1 met frontdame (CoraLee die de No Trouble Blues Band even ruilde voor de One Time Blues Band van Den Huibbe, aka Chilly Willy uit de krantenwinkel ‘De Noene’  in Averbode), met 4 Belgische bands én 1 Franse band met een Amerikaanse frontman, veteraan den Archie, die als 70-plusser er nog lang niet aan denkt te stoppen. Ja, “Meensel Blues” kreeg op 62 meter boven de zeespiegel, in een gemeente met ruim 5000 inwoners in hartje Vlaams-Brabant, een gezond kloppend ruilhart, dat nog lang verder mag blijven kloppen. Wij van Rootstime hielden dit weekend de deuren van de Living Room in Halen voor optredens even gesloten, want in Glabbeek willen we er altijd zeker bij zijn.

THE ONE TIME BLUES BAND voorstellen is een geen must maar meer een formaliteit, want wie kent als muziekliefhebber in onze lokale muziekscene co-frontman Den Huibbe (Chilly Willy Blues Band) niet? Hij zingt in de band samen met de al genoemde Cora Lee. Op gitaar is er Andy Aerts (Dusty Dollar, The BluesBones, Sugar Queen, Chilly Willy), op harmonica niet Kris Rogiers (Chilly Willy, The Demon Teds, Reverend Hotrod, Rusty Roots) maar Geneviève Dartevelle (een unicum in België in de wereld van de blues harp), achter de drums Robert Theys (The Cat Smokes) en op bas, Ronald Burssens (Cora Lee, The BluesBones, Sugar Queen, Chilly Willy). Zij deden als opener met verve zeker dat, wat we van hen verwachtten.

Nadat een goedlachse den Huibbe er de kop af beet, liet Cora Lee met “Make It Rain” horen dat er ook hier uitstekende vocalisten rondlopen en dat vrouwen ook in onze blues scene niet meer weg te denken zijn. Samen met Geneviève Dartevelle, die telkens met haar lange harmonica tussenkomsten imponeerde, maakte ze snel duidelijk dat het in Glabbeek, ondanks in de minderheid, vrouwendag was. “Who’s My Daddy” schreef ze samen met bassist Ronald Burssens en haar versie van de gospel klassieker “Chain of Fools” was van Aretha Franklin niveau. Den Huibbe huilde zoals Chester Burnett als een wolf op “Smokestack Lightning”, Andy Aerts’ solo op “I Won’t Cry” maakte indruk en op “Wang Dang Doodle” dat in mijn geboortejaar door Willie Dixon geschreven werd voor Howlin’ Wolf, zongen er velen hoopvol: “All night long, all night long, all night long…”. Na “My Turn” volgde er nog een diepe buiging. De One Time Blues Band was duidelijk tevreden en het applaudisserende publiek, beaamde dat.

JP’S EPIPHANIES stond tijdens Sortie Blues 2021 op het zijpodium in Oud-Heverlee en konden we hen enkele weken geleden zien optreden in club Don Petrol aan de kerk in Tielt-Winge. Naast JP (Rusty Don, Mardi Gras, Waking up Dolores) stonden ook gitarist Luk de Graaff (Arno, BJ Scott, Neeka, Amiral Freebee, Big Bill), gitarist en harpist Alain Luie (Djempi & Bontempi, Les Talons Gitans) en drummer Toon Derison (El Fish, Les Generals Jack, Neven) op het podium.

Jean-Pierre “Pirre” Claes is een muzikant die al méér dan 30 jaar optreedt. Hij speelt gitaar, basgitaar, slide-gitaar en zingt in verschillende blues & rock bands. Door de jaren heen heeft hij zijn eigen stijl ontwikkeld, direct en rauw. Jean Pierre schrijft en speelt zijn eigen songs, maar ook covers van artiesten die hem nauw aan het hart liggen. Hij interpreteert deze songs op zijn eigen “eigenwijze” manier. JP treedt op in twee verschillende bezettingen: als een semi-akoestisch duo (met mondharmonicaspeler Luc Degroote) of trio óf als “full electric” vierman band.

‘I Went Up the Hill’ (2021) is de titel van zijn debuutalbum. Het is een verrassend, op blues & roots muziek gebaseerd project van Claes, dat hij in het voorbije jaar  deed met enkele gekende gitaristen en zangers uit de Belgische rock & blues-scène zoals Luk de Graaff, Alain Louie & Toon Derison.

In zijn songs vertelt JP over het leven en de uitdagingen van elke dag, over liefde, pijn, schoonheid en lelijkheid. Door het ruwe, het rauwe, het opwindende en het pure van de blues te vermengen met elementen uit gospel en countrymuziek, woestijn blues en rock, krijgen de songs een authentiek karakter. Na “Black Night” met passende haw, haw ,haws waarmee je iedereen onder een volle maan aan het dansen krijgt, herkende ik ook “Me and My Buddy” van JP’s studio debuut en geraakte ik definitief in een R.L. Burnside modus. Het Ierse intermezzo verbaasde velen, maar met zijn versie van Otis Taylor’s “My Heart is in Louisiana” en ”Picked My Suitcase (all night long)” ging JP verder “Up the Hill”. JP was gaan zitten, maar wij mochten staande ons gat schudden op Booker T’s “Shake that Boogie” en mee genieten van JP’s verhaal over Elvis en zijn madam, Priscilla. Ja je mag er zeker van zijn, na wat we vanavond opnieuw mochten horen, met JP’s Epihanies komt het goed!    

Voor de liefhebbers van alles wat swingt zijn THE BLUE CHEVYS al lang geen onbekenden meer, zeker niet als je er live kon bij zijn op een festival (Blues Peer 2004, Swing Wespelaar 2007, Duvel Blues 2011, Binkom Blues 2013, Hageland Blues & Roots Night 2016…) waar hun naam mee op de affiche stond. De band uit de regio Werchter werd in 1989 opgericht “tijdens de wilde tienerjaren van Chevy nozems op de Don Bosco school in Haacht”, omdat onder impuls van de broers Frederic (gitaar) & Philippe (drums) Martello, Kris Bries (zang, harmonica), Jan Ursi (keys) en de hun passie voor vintage R&B, rockabilly en ouderwetse R&R, een band ontstond, waarin ze op lokale podia hun passie deelden. Nog in datzelfde jaar brachten The Blue Chevys hun debuut vinyl single “Another Try” uit. Het duurde dan tot 2003 en het sterk rockende debuutalbum ‘Motel Birdcage’ (dat ze in samenwerking met Filip Casteels, de El Fish-gitarist opnamen), voordat The Blue Chevys bij het grote publiek als live band doorbraken.

Maar met de jaren veranderden de smaken van de bandleden en werd er ook al eens als experiment wat verder “buiten de lijntjes gekleurd…”. Als nevenproject PopLawSky, genoemd naar de Poolse uitvinder Stephen Poplawski (1885-1956) die in 1922 de blender uitvond, werd in 2007 door de gewijzigde band (zonder pianist Jan Ursi) het Americana/indie-rockalbum ‘Moving On’ uitgebracht. Een jaar later namen ze deel aan Humo’s Rock Rally, maar kregen tijdens de préselecties het etiket “té bluesy” opgekleefd. PopLawSky beleefde als support act van Canned Heat een hoogtepunt, maar naargelang de optredens in de daaropvolgende jaren schaarser en schaarser werden, gaan de bandleden meer hun eigen muzikale passies volgen en verdwijnen de Chevys tijdelijk uit het straatbeeld. Einde PopLawSky…

In de zomer van 2014, door een toevallige ontmoeting op een tuinfeestje in Rijmenam, tijdens een optreden van Isolde et Les Bens, wakkert de creatieve vlam weer aan bij de originele bandleden en rijpt er het idee om The Blue Chevys opnieuw glans -lees: een kans- te geven. Met de terugkeer van Ursi en nieuw bloed (Sven Smekens: ritme gitaar en Jean-Luc Cremens: bas) is niet veel later de wederopstanding een feit. Vele optredens volgden, waaronder Breda Jazz, Luxemburg Jazz Rally en optredens op Classic 21 en een rechtstreekse broadcast vanuit WebTV in Frankrijk. 

Na een selectie voor de finale van de BBC 2018 én na het uitbrengen van ‘Twice Fifteen’ (2018), een verzamelalbum n.a.v. hun 30-jarig bestaan, is de line-up anno 2022 van The Blue Chevys (zonder Jan Ursi, die door een te drukke agenda, na 15 jaar de groep verlaat) als volgt: Kris Bries (zang, harp), Frederic Martello (lead gitaar, bvs), Sven Smekens (ritme gitaar), Philippe Martello (drums), Jean-Luc Cremens (bas), Koen Desloovere (sax) & Kim Vandeweyer (trompet).

Het was na de heruitgave van ‘Moving On’ wachten tot nu op de opvolger, ‘The Night Calls’. In samenwerking met het bekende Belgische label Naked verschenen eerder al de singles “Willow Tree” en “Got That Feeling”, die veelbelovend waren. “Willow Tree” waarin we enthousiaste Chevys horen en “Got That Feeling”, een relaxt nummer met aanstekelige gitaar van Frederic Martello, waarin broer Philippe vanachter zijn drums knap de dans leidt. Beide nummers, die verschillende Chevys laten horen, die er nog meer in slagen meerdere rootstijlen bijeen te garen.

Dat hun optreden hier in Glabbeek in het teken van hun nieuw album zou staan, is een vanzelfsprekendheid. De nummers bepaalden de setlist en waren voor velen méér dan een appetizer. Na enkele “opwarmers” volgde “The Night Calls”, de titelsong en album opener, die alles van hun nieuwe studio album goed samenvat. Op “Fun No More” nam een uitstekend blazende Kim Vanderweyer (trompet, trombone) je vastberaden mee doorheen de nacht, “Cool Me Off” rockte hier stevig en het melodieuze en wat country gekruide “Lonely People” wordt ongetwijfeld een radio hit. “Pick You Up” was mede door de lapsteel van Dirk Lekenne (Fandango Studio, David Ronaldo) die de Chevys ondertussen vervoegde, de essentiële warme ballade en met “Thin Line” serveerde een niet aflatende en energieke Kris Briers  (harmonica, zang) swingende R&B. Afsluiten deden ze met “Sitting on a Stone” en “Snakes”, nummers uit hun PopLawSky-album, ‘Moving On’ (2007) en hun 2015-EP, ‘Turn it Back’, waarvoor er even een wasbord nodig was. The Blue Chevys overtuigden op deze Hageland Blues & Roots nacht met verve en om nog eens te kunnen nagenieten, haal je best snel hun ‘The Night Calls’ in huis!  

Blueszanger ARCHIE LEE HOOKER stond, toen alles nog kon, in 2019 in Heerlen op de planken tijdens de 23ste editie van de Southern Blues Night, is een volle neef van de legendarische “godfather of the boogie”, John Lee Hooker (1917-2001). Archie werd in 1949 geboren in Lambert in de staat Mississippi. Hij trok op zijn dertiende naar Memphis, waar hij in zijn tienerjaren de gospelgroep The Marvelous Five oprichtte. Archie besloot in 1989 om naar California te verhuizen, om bij zijn oom en mentor, The Boogieman te gaan wonen. Hooker nam hem onder zijn hoede en leerde hem alles over de blues. Samen tourden zij jaren over de wereld en deden samen veel optredens en opnames. De laatste jaren van zijn leven ontfermde Archie zich over John Lee.

Na het overlijden van de Boogieman -JLH stierf op 83-jarige leeftijd in Los Altos, CA- besloot Archie Lee Hooker onder zijn eigen naam verder te gaan. In dat jaar toerde Archie voor het eerst door Europa, samen met zijn Ierse vriend -hij was bevriend met de Hooker familie- als “the fifth band member” met Carl Wyatt & the Delta Voodoo Kings. Samen namen ze in 1996 tijdens hun toer ‘Suicide Blues’ op. In 2001 volgde ‘New Church of the Blues’, waarop de laatste live opname van John Lee Hooker staat.

Ondertussen is ALH naar Luxemburg verhuist.  In de winter van 2011, na het zorgvuldig kiezen van de juiste muzikanten, besloot Archie om een nieuwe band te formeren: Archie Lee Hooker & the Coast to Coast Blues Band. Het gemengd gezelschap bestaat uit: de Braziliaanse gitarist Fred Barreto, de Luxemburgse drummer Yves “DeVille” Ditsch & de Franse bassist Nicolas Fageot. In 2016 maakt Hammond- en mondharmonicaspeler, de Brazilliaan  Matt Santos de band compleet. De band trok zich in 2016 een tijd terug in een studio in de Ardennen om de cd ‘Chilling’ op te nemen.

Archie Lee Hooker is hier vanavond in het gezelschap van Fred Barreto (lead gitaar), Matt Santos (Hammond & harmonica), Nicolas Fageot (bas) & Yves “Deville” Ditsch (drums). Dat ook hun set in het teken stond van hun laatst verschenen album ‘Living in Memory’ (2021), was een vanzelfsprekendheid. Het is, zoals Archie Lee ons vertelde tijdens een interview dat we met hem voor zijn optreden deden, “een album vol van ware verhalen uit zijn eigen leven”. Het werd géén boogie album, maar een erg gevarieerd album, wat ook uit zijn set bleek. Na de instrumentale intro kwam Archie Lee netjes strak-in-het-pak het podium op en startte hij de set met “Getaway”. Hij toonde al direct met enkele danspasjes, hoe spitant deze 70-plusser nog is. Daarna volgden ook nog “Give It with a Smile”,met wat voor een funky gitaarsolo van Fred Baretto en “Parchman Bound”. In het zwaar groovende “Parchman Bound” gaat het over Archie’s oom die in deze beruchte gevangenis in Mississippi is belandde. “I Lost a Good Woman”, met nog meer prima gitaarwerk van Fred Barreto, was een erg fraaie slow blues en op “It’s a Jungle Out There”,is het Matt Santos’ Hammondorgel, dat de aandacht opeiste. Er volgden dan nog vier nummers uit het nieuwe album waarvan het strakke “Blinded by Love” (dat op het album te horen is met Bernard Allison als gast gitarist) en het relaxte “Sorry Baby” me wat meer bijgebleven zijn. Op “Nightmare Blues” danste Archie Lee met het publiek naar het einde toe, dat -het kon ook bijna niets anders- met “Boom Boom” een ode aan zijn oom John Lee Hooker werd. Het applaus dat erna volgde vertaalde het  respect dat de aanwezigen voor deze blues veteraan hadden!  

Bart Peters schreef over zanger/gitarist Jorg D’hondt en de frontman van WILK: “Wauw!... uitstekend gitaarspel! Wat een stem, ze slingert me terug naar de sixties!” Én, An Lemmens “ziet hem wel zitten...”. D’hondt is zanger/gitarist en frontman van de afsluiter, Wilk (het Pools voor “wolf”). Wilk is op en top Belgisch. Wilk is blues. Wilk is rock, Americana met een scheut psychedelica. Wilk is groove. Wilk laat zien dat Gent, Vlaanderen en België roots in hun aderen, hun hart en ziel laten stromen. Wilk is naast D’hondt verder Jan Borré (keys), Edwin van der Burgt (drums), Jef Ghijselen (bas), Katty van Kerkhove (bariton & alt sax), Stijn Despiegelaere (tenor sax) & Siebe Duthoit (trompet).

Jorg D’hondt is om zijn boterham te verdienen IT-manager en daarnaast als muzikant niet de eerste de beste. Hij staat al jaren op het podium en schitterde als muzikant bij o.a. Shocking Blue en The Incredible Time Machine. Op zijn debuutalbum ‘Running Man’ (2021) gaat D’hondt -het liefst met zijn knalrode ES335, Gibson’64, “de deur naar zijn ziel...”- op zoek naar zijn roots en vertaalt hij zijn leefwereld, herinneringen, toekomstbeelden in sound en riffs die blijven nazinderen.  

Als afsluiter -té laat, voor hen die de zaal al hadden verlaten- was Wilk misschien wel de grootste verrassing én voor mij zowat de “strafste” van deze zesde editie. Dat het bijzonder zou worden wisten we van D’hondt’s deelname aan “Belgium’s Got Talent” (waarvoor hij het bluesy “Worry Mama” schreef speciaal voor zijn zieke moeder) en Wilk’s debuut album, waaruit hij met klasse en erg overtuigend de opener “Yes”, “No Stopping”, “Lowland Girl”, “How Long”, het genoemde “Worry Mama” en afsluitend “Running Man” bracht. De kwaliteiten van Wilk moet je uiteraard voor een groot deel bij de frontman zoeken, maar het was ook de driekoppige blazerssectie die Wilk naar een ander niveau blies. Van hun eigentijdse “eigenzinnige” kijk op blues/rock ga je op andere festivals beslist zeker nog meer horen. Ja, dit proefde die ochtend al naar méér!

Afsluitend, nogmaals dank aan het team en alle medewerkers van de Hageland Blues & Roots Night voor de “efforts” om deze zesde editie te doen slagen. Ja, het werd laat, maar het voelde erg goed aan om dit met zovelen “en plein public” opnieuw te mogen meemaken… Merci en tot volgend jaar voor #7 op 18 MAART 2023… !

Eric Schuurmans

foto © Michel Verlinden

meer foto © Michel Verlinden

WILK @ HAGELAND BLUES & ROOTS NIGHT: VIDEO 1 - VIDEO 2 - VIDEO 3 - VIDEO 4

 ARCHIE LEE HOOKER & THE COAST TO COAST BLUES BANDS @ HAGELAND BLUES & ROOTS NIGHT - VIDEO 1 - VIDEO 2 - VIDEO 3 - VIDEO 4 - VIDEO 5 - VIDEO 6

 THE BLUE CHEVYS 1 @ HAGELAND BLUES & ROOTS NIGHT: VIDEO 1 - VIDEO 2 - VIDEO 3

 JP'S EPIPHANIES @ HAGELAND BLUES & ROOTS NIGHT: VIDEO 1 - VIDEO 2 - VIDEO 4 - VIDEO 5 - ...VIDEO 6

 ONE TIME BLUES BAND @ HAGELAND BLUES & ROOTS NIGHT: VIDEO 1 - VIDEO 2 - VIDEO 3